Leen
Dendievel

Leen vertelt over hoe we geboren worden en ons hechten aan de eerste persoon die we tegenkomen. Onze zorgfiguren. Hoe je die hechtingsstijl meeneemt in een relatie en als die relatie afbreekt, hoe je ook die manier meeneemt in het verwerken daarvan. Ze vertelt hoe je de rouwfases doorgaat en hoe dat een effect kan hebben op het hart. Zowel mentaal als fysiek. Ze onderzocht de vraag of je kan sterven aan een gebroken hart. Het antwoord verklapt dat we dat verdriet niet licht mogen opvatten.

Leen vertelt wat angst is, waarom we over onze grenzen gaan en welke gevolgen dat kan hebben. Ze heeft het over wat stress kan doen en of dat nu echt wel zo slecht is. Ze legt uit wat paniekaanvallen zijn en hoe we ermee kunnen leven. Hoe we onszelf beter leren kennen en dat vertelt ze door open te zijn over haar eigen proces en hoe ze daar beter is uitgekomen. 

Leen vertelt over perceptie. Hoe mensen elk hun eigen rugzak hebben en op basis van de zwaarte van die rugzak zich gedragen en reageren. Hoe het leven ook doodgaan is en dat we daarover moeten durven praten, tijdens het leven. Georges en Rita leven hetzelfde leven, maar beleven het op een andere manier. De ouder-kind band is fragiel. Ze hebben elke een andere band met hun kinderen. En ook broers en zussen zijn niet per se hetzelfde. Kinderen groeien op in hetzelfde nest en toch vliegen ze op een andere manier uit. Hoe praat je met je ouders over het leven, hun leven, de dood en hoe nemen we afscheid? Zeker als we weten wanneer de dood zal toeslaan?

Brief aan mijn kind’ dient zich aan om voorgelezen te worden. Dit boekje gaat niet alleen over liefde, angst of afscheid, dan wel over alles wat zich in het leven afspeelt. Zowel de grote als kleine dingen. Levenslessen. Het aangename aan dit boekje is dat het voor iedereen is. Van 9j. tot 109j. Het leent zich tot een gezinsuitstap om erna het gesprek open te gooien tussen ouder en kind over de dingen des levens.

Leen Dendievel vertelt over haar tocht naar Santiago de Compostella, waar ze na een week besloot op haar stappen terug te keren of met andere woorden, op te geven. Leen haar kinderdroom hoorde niet meer bij haar. Leen betoogt dat dromen en doelen kunnen veranderen, niet meer passen bij wie je bent. Je niet hoeft te volharden tegen beter in en het recht hebt om op te geven, van mening te veranderen, een ander pad, kortom,  je hart te volgen tegen alle verwachtingen in. Niet zomaar de rug toekeren, maar WELOVERWOGEN OPGEVEN kan je net succes bezorgen. Want, soms is opgeven beter.