Georges & Rita

Leen vertelt over perceptie. Hoe mensen elk hun eigen rugzak hebben en op basis van de zwaarte van die rugzak zich gedragen en reageren. Hoe het leven ook doodgaan is en dat we daarover moeten durven praten, tijdens het leven. Georges en Rita leven hetzelfde leven, maar beleven het op een andere manier. De ouder-kind band is fragiel. Ze hebben elke een andere band met hun kinderen. En ook broers en zussen zijn niet per se hetzelfde. Kinderen groeien op in hetzelfde nest en toch vliegen ze op een andere manier uit. Hoe praat je met je ouders over het leven, hun leven, de dood en hoe nemen we afscheid? Zeker als we weten wanneer de dood zal toeslaan?